Σήμερα γίνεται δέκα χρονών. Το 10 το καλό όπως λέει και είναι ενθουσιασμένος που θα έχει δύο ψηφία η ηλικία του. Είναι ο συναισθηματικός της «παρέας» και δεν αντέχει με τίποτα που δεν του κάνω τρυφερότητες «σοβαρές» όπως λέει, παρά μόνο στην πλάκα. Συνέχεια
Για όσους έφυγαν, για όσους έμειναν, για όσους θα φύγουν, για κείνους που γύρισαν και για εκείνους που δεν ήταν ποτέ «εδώ»… καλές γιορτές. Συνέχεια
Σήμερα γίνεται δώδεκα χρονών. Μου ανακοίνωσε πως επίσημα πια μπήκε στην εφηβεία. Του ανακοίνωσα ότι επίσημα πια πρέπει να αρχίσουμε να «πλακωνόμαστε». Συνέχεια
Ο τίτλος είναι μια αμυδρή ανάμνηση από κάποιο περιοδικό του πατέρα μου. Πρέπει νάταν της δεκαετίας του 60 και γω το ξεφύλλιζα προς το τέλος της δεκαετίας του 70, αρχές 80 ίσως. Έτσι δεν θυμάμαι που αναφέρονταν. Μου είχε κάνει όμως εντύπωση και τον θυμήθηκα διαβάζοντας το άρθρο που με οδήγησε το link από εδώ. Συνέχεια
Συνεχίζω να απολαμβάνω την ανυπαρξία και την καταβρίσκω. Θα δείξει που θα πάει. Δεν έχω διάθεση να πάω πουθενά προς το παρόν. Καιρός ήταν. Συνέχεια
Κάθε φορά που μια κρίση ημικρανίας φτάνει προς το τέλος της, δύο είναι οι κυρίαρχες επιθυμίες. Η μια είναι να κινηθώ όσο περισσότερο μπορώ. Η άλλη να βρεθώ μέσα σε νερό. Συνέχεια
